مرض قند:

مرض قند یا دیابت از قدیمی ترین بیماریهای شناخته شده بشر است. نام کامل آن « دیابت ملیتوس » دارای ریشه یونانی است به معنای قند و سیفون، که توصیف کننده آشکارترین علامت این بیماری می باشد و آن عبارتست از خروج مقدار زیادی ادرار شیرین، زیرا ادرار این بیماران به علت داشتن مقادیر زیاد قند ( گلوکز) شیرین می باشد. تعاریف زیادی از این بیماری در بین ایرانی ها، هندی ها، و مصریان باستان وجود داشته است اما تنها حدود صد سال است که درک بهتری از این بیماری بوجود آمده است.

در اواخر قرن 19 میلادی، دو پزشک آلمانی که بر روی لوزالمعده تحقیق می کردند، متوجه شدند که لوزالمعده غده بزرگی در بدن است که در پشت معده قرار دارد . در سال 1921 سه دانشمند کانادایی موفق به کشف یک ماده اسرارآمیز که از لوزالمعده ترشح می شود شدند و نام آن را انسولین گذاشتند. آنها متوجه شدند که انسولین از گروههای سلولی کوچکی در لوزالمعده که به آن جزایر لانگرهانس لقب دادند ترشح می گردد. هنگامی که انسولین در سال 1922 برای درمان افراد مبتلا به مرض قند در دسترس قرار گرفت به آن عنوان یک معجزه پزشکی نگاه می شد که می توانست آینده بیماران دچار مرض قند را دگرگون کند و جان بسیاری از جوانان مبتلا را نجات دهد.

30 سال بعد از آن تاریخ ، مشخص گردید که یک نوع دیگری از بیماری قند وجود دارد که      می توان با خوردن قرص، قند خون را پایین آورد. این کشف باعث شد که پزشکان متوجه شوند که بیماری قند دو نوع است و باید آنها را از یکدیگر تشخیص داد.

هورمونهای انسولین و گلوکاگون توسط سلولهای ویژه ای در لوزالمعده تولید می شوند. لوزالمعده همچنین آنزیمهای گوارشی را هم به داخل روده ترشح می کند. لوزالمعده در پشت معده واقع می باشد.

نوع 1 مرض قند یا نوع وابسته به انسولین بیشتر در جوانترها دیده می شود. بیماران مبتلا به نوع 1 باید بطور منظم انسولین تزریق کنند.

نوع 2 مرض قند یا نوع غیر وابسته به انسولین در سنین میانسالی و بالاتر بیشتر دیده می شود و می توان میزان قند خون را با خوردن قرصهای پایین آورنده قند خون کنترل نمود یا اینکه فقط با پیروی از رژیم غذایی، اقدام به پایین آوردن قند خون کرد.

مرض قند چیست؟

مرض قند یا دیابت به تغییرات پایداری در مواد شیمیایی بدن گفته می شود که سبب بالا رفتن زیاد میزان قند در خون می شود. علت این امر کمبود هورمون انسولین می باشد. هورمونها، پیغامبرهای شیمیایی در بدن هستند که در یک قسمت از بدن ساخته می شوند ( در این مورد در لوزالمعده ساخته می شود) و به داخل جریان گردش خون رها می گردند تا اثر خود را در مناطق دیگر بدن نشان دهند. ممکن است به طور کامل هورمون انسولین تولید نشود همانگونه که در نوع 1 مرض قند دیده می شود. گرچه در نوع 2 مرض قند معمولاً ترکیبی از اختلال در تولید هورمون انسولین و کاهش پاسخ بدن به هورمون دیده می شود. به این حالت « مقاومت به انسولین » گفته می شود.

اشکال در چیست؟

گلوکز ( قند خون) از هضم غذاها و تغییرات شیمیایی که توسط کبد صورت می گیرد ایجاد می شود. مقداری از گلوکز ذخیره می شود و مقدار دیگری از آن هم به صورت انرژی مصرف می گردد. انسولین دارای شکل خاصی است که می تواند به گیرنده هایی که بر روی سطح سلولها قرار دارد متصل شود. بعد از این که انسولین به گیرنده های سلولی متصل شد، سلول را وادار می کند که گلوکز را از گردش خون گرفته و وارد سلول کند. همچنین از تجزیه پروتئین ها و چربی ها جلوگیری می کند. انسولین تنها هورمونی است که می تواند باعث کاهش گلوکز خون شود و این کار را از طریق راههای زیر انجام می دهد:

* با افزودن مقدار گلوکز ذخیره شده در کبد به شکل گلیکوژن.

* با جلوگیری از آزاد کردن مقدار زیاد گلوکز از کبد به جریان خون.

* با وادار کردن سلولهای جاهای دیگر بدن به گرفتن و جذب گلوکز موجود در خون.

سایر مکانیسمهای بدن با همکاری انسولین در متعادل نگه داشتن سطح قند خون کمک می کنند.

برای دیدن بقیه مطالب بر روی ادامه کلیک کنید

لینک های طلایی :